Շատերիս համար «ընտանիք» բառի հոմանիշը «միասնականությունն» է՝ անգամ տարրական հարցերում։ Հենց սրա համար միասին հաց ուտելը կարևոր ու սիրելի ավանդույթ է մեր ընտանիքում։
Փոքր տարիքում դժվար էի մերվում այն փաստի հետ, որ ճաշի կամ ընթրիքի ժամին խաղերս պիտի կիսատ թողնեմ ու սեղանի շուրջ նստեմ․ ի՞նչ կլինի, եթե ես էլ փոքր-ինչ ավելի ուշ ուտեմ։
Հիմա գիտակցում եմ, որ մանկության հիշողություններից ամենաջերմ ակնթարթները սեղանի շուրջ հավաքվելու հետ են կապված․ ասես ֆիլմից հատվածներ լինեն՝ արևով ու սիրով ողողված ակնթարթներ։ Հիշողությունս պահպանել է մեր ծիծաղը, համեղ կերակուրներն իրար փոխանցելը, զրույցները, ուրախ տրամադրությունը։
Տանն ես, ուրեմն պաշտպանված ես, հարազատներդ կողքիդ են՝ քեզ խաղաղ ես զգում։ Այս ամենին էլ գումարում ենք համեղ ուտեստները․․․ հավատացեք, երջանկության համար ավել ոչինչ հարկավոր չէ։ Պետք է սիրելի տարածք, սիրելի մարդիկ, սիրելի ուտեստներ․ ահա այսքան պարզ է բանաձևը։
Պապիկի պատմություններից մեկն առաձնահատուկ կերպով հիշում ու սիրում եմ։ Ասում էր, որ նախկինում յասամանը «դրախտի ծառ» էին անվանում, ու հավատալիք կար, որ այն տանը, որի կողքին այս չքնաղ ծաղիկն է աճում, սերը հարատև կլինի։
Մեր այգում բռնկված հրդեհի արդյուքնում պապիս տնկած բոլոր ծառերը այրվեցին, բացի մեկից․ դեռ շատ երիտասարդ տարիքում տնկած մատղաշ յասամանի ծառը դիմացավ կրակին, արմատները փրկվեցին ու ծառը ծաղկեց, էլի ու էլի։ Այգին վերականգնվեց մեծ ջանքերի ու սիրո շնորհիվ։
Յասամանը մեր ընտանիքի խորհրդանիշը դարձավ՝ որպես հիշեցում, որ ամենանուրբ արմատներով էլ կարելի է հաղթել կյանքի ցանկացած կրակների՝ եթե բավարար համառ լինես ու ուժեղ մնաս։
Պապս ընտանիք կազմեց, զավակներ ունեցավ, հետագայում ստեղծեց իր փոքրիկ ռեստորանն ու բոլոր հարազատներին ու հյուրերին պատմում էր յասամանի ծառի գեղեցիկ պատմությունը։
Հիմա՝ տարիներ անց, մեր հոգում կրելով յասամանի բույրն ու կախարդական խորհուրդը մենք փորձել ենք վերածնել ու շարունակել լավագույն ավանդույթներն այստեղ՝ «Յասաման» ռեստորանում։
Թող ձեզ ևս պարուրի մանկության օրերի տաք հիշողությունն ու սերը, և թող «Յասամանում» ծնվեն այնպիսի զրույցներ, որոնք կարելի է անվերջ պատմել՝ երևակայական իրադարձությունները միահյուսելով իրականությանը:
Կան պատմություններ,
որոնք անվերջ կարելի է լսել՝
Այնքան, մինչև երևակայական իրադարձությունները միահյուսվեն իրականությանը։
Ես սիրում էի նստել մեր այգու շքեղ յասամանի ծառի տակ՝ պապիկիս կողքին՝ նրա պատումների շնորհիվ ծանոթանալով արմատներիս, ընտանիքիս պատմությանը։ Ժպտում ու տխրում էի, հուզվում ու ոգևորվում․ պապիս հիշողություններն իրական կյանքի մասին էին՝ իրական զգացմունքներով։
Ընտանիքը
Շատերիս համար «ընտանիք» բառի հոմանիշը «միասնականությունն» է՝ անգամ տարրական հարցերում։ Հենց սրա համար միասին հաց ուտելը կարևոր ու սիրելի ավանդույթ է մեր ընտանիքում։
Փոքր տարիքում դժվար էի մերվում այն փաստի հետ, որ ճաշի կամ ընթրիքի ժամին խաղերս պիտի կիսատ թողնեմ ու սեղանի շուրջ նստեմ․ ի՞նչ կլինի, եթե ես էլ փոքր-ինչ ավելի ուշ ուտեմ։
Հիմա գիտակցում եմ, որ մանկության հիշողություններից ամենաջերմ ակնթարթները սեղանի շուրջ հավաքվելու հետ են կապված․ ասես ֆիլմից հատվածներ լինեն՝ արևով ու սիրով ողողված ակնթարթներ են, հիշողությունս պահպանել է մեր ծիծաղը, համեղ կերակուրներն իրար փոխանցելը, զրույցները, ուրախ տրամադրությունը։
Տանն ես, ուրեմն պաշտպանված ես, հարազատներդ կողքիդ են՝ քեզ խաղաղ ես զգում։ Այս ամենին էլ գումարում ենք համեղ ուտեստները․․․ հավատացեք, երջանկության համար ավել ոչինչ հարկավոր չէ։ Պետք է սիրելի տարածք, սիրելի մարդիկ, սիրելի ուտեստներ․ ահա այսքան պարզ է բանաձևը։
Յասամանի ծառը
Պապիկի պատմություններից մեկն առաձնահատուկ կերպով հիշում ու սիրում եմ։ Ասում էր, որ նախկինում յասամանը «դրախտի ծառ» էին անվանում, ու հավատալիք կար, որ այն տանը, որի կողքին այս չքնաղ ծաղիկն է աճում, սերը հարատև կլինի։
Մեր այգում բռնկված հրդեհի արդյուքնում պապիս տնկած բոլոր ծառերը այրվել էին, բացի մեկից․ դեռ շատ երիտասարդ տարիքում տնկած մատղաշ յասամանի ծառը դիմացավ կրակին, արմատները փրկվեցին ու ծառը ծաղկեց, էլի ու էլի։ Այգին վերականգնվեց՝ մեծ ջանքերի ու սիրո շնորհիվ։
Յասամանը մեր ընտանիքի խորհրդանիշը դարձավ՝ որպես հիշեցում, որ ամենանուրբ արմատներով էլ կարելի է հաղթել կյանքի ցանկացած կրակների՝ եթե բավարար համառ լինես ու ուժեղ մնաս։
Յասամանի խորհուրդը
Պապս ընտանիք կազմեց, զավակներ ունեցավ, հետագայում ստեղծեց իր փոքրիկ ռեստորանն ու բոլոր հարազատներին ու հյուրերին պատմում էր յասամանի ծառի գեղեցիկ պատմությունը։
Հիմա, տարիներ անց, մեր հոգում կրելով յասամանի բույրն ու կախարդական խորհուրդը, փորձել ենք վերածնել ու շարունակել լավագույն ավանդույթներն այստեղ՝ «Յասաման» ռեստորանում։
Թող ձեզ ևս պարուրի մանկության օրերի տաք հիշողությունն ու սերը, և թող «Յասամանում» ծնվեն այնպիսի զրույցներ, որոնք կարելի է անվերջ պատմել՝ երևակայական իրադարձությունները միահյուսելով իրականությանը:
Կան պատմություններ,
որոնք անվերջ կարելի է լսել՝
այնքան, մինչև երևակայական իրադարձությունները միահյուսվեն իրականությանը։
Ես սիրում էի նստել մեր այգու շքեղ յասամանի ծառի տակ՝ պապիկիս կողքին՝ նրա պատումների շնորհիվ ծանոթանալով արմատներիս, ընտանիքիս պատմությանը։ Ժպտում ու տխրում էի, հուզվում ու ոգևորվում․ պապիս հիշողություններն իրական կյանքի մասին էին՝ իրական զգացմունքներով։
Ընտանիքը
Շատերիս համար «ընտանիք» բառի հոմանիշը «միասնականությունն» է՝ անգամ տարրական հարցերում։ Հենց սրա համար միասին հաց ուտելը կարևոր ու սիրելի ավանդույթ է մեր ընտանիքում։
Փոքր տարիքում դժվար էի մերվում այն փաստի հետ, որ ճաշի կամ ընթրիքի ժամին խաղերս պիտի կիսատ թողնեմ ու սեղանի շուրջ նստեմ․ ի՞նչ կլինի, եթե ես էլ փոքր-ինչ ավելի ուշ ուտեմ։
Հիմա գիտակցում եմ, որ մանկության հիշողություններից ամենաջերմ ակնթարթները սեղանի շուրջ հավաքվելու հետ են կապված․ ասես ֆիլմից հատվածներ լինեն՝ արևով ու սիրով ողողված ակնթարթներ։ Հիշողությունս պահպանել է մեր ծիծաղը, համեղ կերակուրներն իրար փոխանցելը, զրույցները, ուրախ տրամադրությունը։
Տանն ես, ուրեմն պաշտպանված ես, հարազատներդ կողքիդ են՝ քեզ խաղաղ ես զգում։ Այս ամենին էլ գումարում ենք համեղ ուտեստները․․․ հավատացեք, երջանկության համար ավել ոչինչ հարկավոր չէ։ Պետք է սիրելի տարածք, սիրելի մարդիկ, սիրելի ուտեստներ․ ահա այսքան պարզ է բանաձևը։
Յասամանի ծառը
Պապիկի պատմություններից մեկն առաձնահատուկ կերպով հիշում ու սիրում եմ։ Ասում էր, որ նախկինում յասամանը «դրախտի ծառ» էին անվանում, ու հավատալիք կար, որ այն տանը, որի կողքին այս չքնաղ ծաղիկն է աճում, սերը հարատև կլինի։
Մեր այգում բռնկված հրդեհի արդյուքնում պապիս տնկած բոլոր ծառերը այրվեցին, բացի մեկից․ դեռ շատ երիտասարդ տարիքում տնկած մատղաշ յասամանի ծառը դիմացավ կրակին, արմատները փրկվեցին ու ծառը ծաղկեց, էլի ու էլի։ Այգին վերականգնվեց մեծ ջանքերի ու սիրո շնորհիվ։
Յասամանը մեր ընտանիքի խորհրդանիշը դարձավ՝ որպես հիշեցում, որ ամենանուրբ արմատներով էլ կարելի է հաղթել կյանքի ցանկացած կրակների՝ եթե բավարար համառ լինես ու ուժեղ մնաս։
Յասամանի խորհուրդը
Պապս ընտանիք կազմեց, զավակներ ունեցավ, հետագայում ստեղծեց իր փոքրիկ ռեստորանն ու բոլոր հարազատներին ու հյուրերին պատմում էր յասամանի ծառի գեղեցիկ պատմությունը։
Հիմա՝ տարիներ անց, մեր հոգում կրելով յասամանի բույրն ու կախարդական խորհուրդը մենք փորձել ենք վերածնել ու շարունակել լավագույն ավանդույթներն այստեղ՝ «Յասաման» ռեստորանում։
Թող ձեզ ևս պարուրի մանկության օրերի տաք հիշողությունն ու սերը, և թող «Յասամանում» ծնվեն այնպիսի զրույցներ, որոնք կարելի է անվերջ պատմել՝ երևակայական իրադարձությունները միահյուսելով իրականությանը:
Մեր խոհանոցը
Ծաղկաձորում ձեր հանգիստն ամբողջական դարձնելու համար Յասաման ռեստորանում մենք ներկայացրել ենք ամենահամեղ խոհանոցների ուտեստները և համեմել ենք դրանք սիրով ու ջերմությամբ: Ամբողջական ճաշացանկը ստորև՝
Մեր խոհանոցը
Ծաղկաձորում ձեր հանգիստն ամբողջական դարձնելու համար Յասաման ռեստորանում մենք ներկայացրել ենք ամենահամեղ խոհանոցների ուտեստները և համեմել ենք դրանք սիրով ու ջերմությամբ: Ամբողջական ճաշացանկը ստորև՝
Մեր ռեստորանները
Մեր ռեստորանները
